HIV و (AIDS)( ایدز ) چیست؟-7
•
HIV و (AIDS)( ایدز ) چیست؟-7
چرا پیدا کردن واکسن HIV آنقدر مشکل است؟
سالانه 400 تا 500 میلیون دلار آمریکا صرف تحقیق روی واکسن HIV می شود که بیشتر آن صرف تحقیقات پایه می گردد. موسساتی که درگیر تلاش جهانی برای تولید واکسن HIV هستند عبارتند از: (IAVI) موسسه بین المللی واکسن ایدز، موسسه کنترل پیشگیری بیماریهای ایالات موسسه فرانسوی (ANRS) Agence Nationale depe cherbes surles IAA ، اتحادیه اروپا ( از طریق برنامه Eurovac) و شرکتهای مختلف فنآوری زیستی و دارویی. برنامه هیا کشوری واکسن AIDS در استرالیا ، کانادا، ژاپن ، سوئد انگلستان، ایالات متحده آمریکا در حال انجامتد. کشورهای با درآمد کم و متوسط (شامل برزیل، چین، کوبا هائینی، هند کینا، آفریقای جنوبی، تایلند، ترینداد و توباکو و اوگاندا) نیز در برنامه های تولید واکسن و آزمایشات آن فعالانه در گیرند. WHO و UNAIDS فعالانه این برنامه های کشوری واکسن AIDS را حمایت می کنند.
علی رغم تمام این تلاشها، شکل خاص ویروس HIV پیدا کردن واکسن را مشکل و گران کرده، افتراق HIV از سایر بیماریهای عفونی است که ویروس مستقیماً به سلولهای سفید خون که مجوز باش پاسخ ایمنی بدن حمله می کند و آنها را در کنترل عفونت پیشگیری بیماریها ناتوان می سازد.
واکسنهای «معمول» بر پایه یک میکرو ارگانسیم کامل (ویروس یا باکتری) که کشته یا غیر فعال شده قرار دارند که در مورد ایدز که می تواند به عفونت منجر شود مطمئن نیستند. واکسنهای آزمایشی HIV بنابراین شامل قسمتهایی از ویروس هستند، که تولید واکسن را پیچیده تر می کند.
تولید واکسن HIV یک پروسه سخت است. واکسنهای آزمایشی ابتدا روی حیوانات تجربه می شوند، بهترین کاندیدها برای آزمایش روی انسان انتخاب می شوند. آزمایش پس از آن روی داوطلبان سالم انجام می شود. آزمایشات مرحله I زوی 20 ـ 40 داوطلب برای امتحان درست بودن واکسن در برانگیختن پاسخ اختصاصی ایمنی HIV انجام می شوند. آزمایشات مرحله II روی صدها داوطلب برای امتحان صحت و بررسی قدرت پاسخ ایمنی انجام می شوند. آزمایشات فاز III حدود 4 سال طول می کشند آزمایشات در اجتماع روی هزاران داوطلب را شامل می شوند،که گروهی از آنان واکسن دریافت می کنند، در حالیه بقیه گروه کنترل هستند. این آزمایشات ، در ورای پیچیگیهایی قانونی، علمی و اخلاقی حفاظت واکسن در برابر ایدز یا ایجاد ایدز با واکسن را بررسی می کنند.
نتایج تشریحی اولین آزمایشات فاز III روی یک منتخب روی gp120ین خارجی HIV) در سال 2003 مشخص می شوند. اولین کار آزمایی مرحله III روی 5400 داوطلب در ایالات متحده، کانادا و هلند از 1998 در جریان است و روی زیر گونه B طراحی شده. دومین کار آزمایی مرحله III در 1999 در تایلند شروع شد و زیرگونه B و E که در این مناطق شایع است روی 2500 داوطلب انجام شد. برنامه ریزی برای شروع یک کارآزمایی فاز III دیگر در تایلند در سال 2003 انجام می شود و واکسنهای منتخب دیگری وارد کار آزمایی های فاز I و II می شوند.
در نایروبی در ژوئن 2000 دانشمندان دولتها و موسسات آفریقایی برای ایجاد یک واکسن آفریقایی گردهم آمدند. آنها می خواهند حداقل یک کار آزمایی موثر تا سال 2007 داشته باشند.
فراهم آوری واکسن: در حالیکه دسترسی به یک واکسن قابل مصرف سالها طول می کشد. بحث نحوه اجرای آن زمانی که موجود آید شروع شده است. معمولاً واکسنها هنگامی به کشورها متوسط و کم درآمد می رسند که هزینه های خود را در کشورهای پر در آمد جبران کرده باشند. این مسئله برای واکسن HIV که نیاز سرعت دسترسی و قابلیت خرید دارد قابل قبول نیست. مکانیسم های که دسترس به واکسن HIV را در کشور پرو کم درآمد به طور همزمان ممکن می سازند خیلی قبل از تولید آن برای فراهم آوری برای افرادی که به آن نیاز دارند، لازم است.
موسسات بین المللی واکسن ایدز و سایرین تغییر رویه های قابل توجهی در تولید، ثبت، قیمت گذاری، خرید و پخش نسبت به وضع فعلی پیشنهاد می کنند. در میان بقیه موارد احتیاج به هماهنگ سازی مقررات کشوری و روش های بین المللی که اجازه و مصرف واکسن را مدیریت می کنند. لازم است یک دغدغه مهم فنآوری، ایجاد ظرفیت لازم تولید، حمایت آن با تخمین صحیح نیاز به واکسن خاص است. بسیاری از دغدغه های اطمینان از دسترس و قابل خرید بودن واکسنها مشابه آنهایی است که مربوط به داروهای ضد رترو ویروس بود. قیمتهای متفاوت، و حمایت تجاری تقریباً کاملاً برای کشورهای کم درآمد ضروریند. مشاوره تکنیکی و همکاری آژانسهای بین المللی ضروری است. معماهای سیاسی نیز وجود دارند. از آنجا که واکسیناسیون برای همه به سرعت قابل دسترسی نیست، سود و زیان ها برای مشخص ساختن محل تمرکز اولیه باید سنجیده شوند. سیاستگذاران باید تصمیم نگیرد که چه بکنند اگر واکسن اولیه کم اثر باشد یا اینکه عوارض جانبی قابل توجهی داشته باشند.
WHO UNAIDS و IAVI در یک تحقیق برای تخمین نیاز و مصرف احتمالی واکسنهای پیشگیری براساس 2 سناریو: یک واکسن کم / متوسط الاثر (تأثیر 30% یا 50%) و یک واکسن موثر (90% ـ 80% تأثیر) تشریک مساعی می کنند. یک برنامه واکسیناسیون که از واکسن کم / متوسط الاثر استفاده می کند، نیاز به مشاوره رفتار مثبت جدی دارد و نباید اقدامات پیشگیری فعلی را بطئی کرد. و اینکه، زمانی به نظر می رسد که بیشترین تأثیر را داشته باشد که واکسیناسیون در مردمی که بیشتر در معرض HIV هستند انجام پذیرد. یک واکسن با تأثیر بالا در قسمت بزرگتری از جامعه قابل توزیع است.
اگرچه پیش بینی مصرف واکسن در نبود اطلاعات قیمت خود واکسن، نیازهای توزیع ( مثل اینکه آیا واکشن به انبار سرد احتیاج دارد، مصرف دهانی در مقابل مصرف تزریقی و غیره) مشکل است، مطالعه نتیجه گرفت که مصرف احتمالی بسیار کمتر از نیاز تخمینی است. هم برای واکسنهای متوسط / کم اثر و هم برای واکسنهای با تأثیر بالا.
بدنامی منحصر به فرد HIVو ایدز مصرف واکسن را هنگامی که در دسترس قرار گیرد تحت پوشش قرار می دهند. تبعیضی که جوامع در معرض عفونت ایدز در بر می گیرد، جلوی مراجعه اشخاص برای واکسیناسیون می گیرد. مخصوصاَ اگر برنامه ها تمرکز روی افراد پر خطر برای ابتلا داشته باشند.
هنگامی که یک واکسن موثر HIV در دسترس قرار گیرد. جامعه جهانی و کشورهای گرفتار تصمیمات مهمی برای نحوه مصرف آن باید اتخاذ کنند. سرمایه گذاری فوق العاده ای روی کنترل پیشگیری HIV و ایدز نیاز خواهد بود.
در نهایت اینکه این سرمایه گذاری فوق العاده می تواند منجر به بازگشت سرمایه بعد از چند سال در نتیجه کنترل همه گیری می شود.